دروغ جدید: پیشنهاد قائم مقامی رهبری به هاشمی رفسنجانی از سوی امام خمینی (ره)

هر سال آقایان مداح و روضه خوان روضۀ جدیدی از حوادث کربلا و عاشورای حسینی (علیه السّلام) نقل می کنند برایم جالب بود که همین روش را در مسائل تاریخ معاصر مشاهده کردم و جدیدترین آن موضوع مصاحبۀ «عبدی مدیا» با «محمّد هاشمی» برادر «مرحوم اکبر هاشمی رفسنجانی» بود که «دیده بان ایران» آن را منتشر کرد. قسمتی از این مصاحبه که برایم جالب بود این است:

«سؤال: در آن زمان، به خود آقای هاشمی پیشنهاد نشد که خودشان برای رهبری اقدام کنند؟

بعد از عزل آقای منتظری، آقای هاشمی خیلی ناراحت بود امام به آقای هاشمی پیشنهاد داده بودند که خبرگان شما را به‌عنوان قائم مقام معرفی کنند، نامه دهند، من نامه دهم، تأیید می‌کنند. آقای هاشمی تقریبا یک هفته گریه می‌کرد و می‌گفت نه، من نمی‌خواهم. از امام خواهش می‌کرد که چنین کاری نکنند، یعنی کراراً خواهش کرده بودند که چنین کاری نکنند. مثلاً یکی از دلایلی که پرسیدیم، ایشان می‌گفتند اگر من چنین چیزی را می‌پذیرفتم، اینگونه می‌شد که قضیه آقای منتظری را من مثلاً این کار را کردم و ایشان نکرده بود، کسانی دیگر بودند. بنابراین بله، به آقای هاشمی پیشنهاد شده بود، ولی ایشان نپذیرفتند. حتی از طرف خود امام هم پیشنهاد شده بود.»

اولاً، همانگونه که بارها نوشته ام با کلمۀ عزل برای فقیه عالیقدر معتقد نبوده و نیستم که توضیحات مفصّل را قبلاً بیان کرده ام.

ثانیاً، راست و دروغ این موضوع که پس از 31 سال مطرح می شود با شخص گوینده (محمد هاشمی) است،

ثالثاً، این موضوع به دهۀ اول فروردین 1368 باز می گردد که هنوز فرمان بازنگری در قانون اساسی و حذف مرجعیت از شرایط رهبری مندرج در اصول 107 و 109 صادر نشده بود.

این اصول بیان می دارند:

اصل 107: «هر گاه یکی از فقهای واجد شرایط مذکور در اصل پنجم این قانون از طرف اکثریت قاطع مردم به مرجعیت و رهبری شناخته و پذیرفته شده باشد، همانگونه که در مورد مرجع عالیقدر تقلید و رهبر انقلاب آیت ‏الله‏ العظمی امام خمینی چنین شده است، این رهبر، ولایت امر و همه مسئولیتهای ناشی از آن را بر عهده دارد، در غیر این صورت خبرگان رهبری منتخب مردم درباره همه کسانی که صلاحیت مرجعیت و رهبری دارند بررسی و مشورت می‌کنند، هر گاه یکی مرجع را دارای برجستگی خاص برای رهبری بیابند او را به عنوان رهبر به مردم معرفی می‌نمایند، وگرنه سه یا پنج مرجع واجد شرایط رهبری را به عنوان اعضای شورای رهبری تعیین و به مردم معرفی می‌کنند.»

اصل 109: «شرایط و صفات رهبر یا اعضای شورای رهبری: 1- صلاحیت علمی و تقوایی لازم برای افتاء و مرجعیت. 2- بینش سیاسی و اجتماعی و شجاعت و قدرت و مدیریت کافی برای رهبری.»

بنابر این آیا این موضوع در صورت صحّت بیانگر آن نیست که امام برخلاف قانون اساسی توصیه کرده اند؟ آیا مرحوم هاشمی رفسنجانی مرجع بالفعل یا بالقوّه بوده است و ما خبر نداریم؟

آیا این به ابتذال کشیدن قانون آن هم قانون اساسی به عنوان میثاق ملی نیست؟

آیا این نشان نمی دهد که اینها با حذف بزرگ مرجع جهان تشیّع فقیه عالیقدر حضرت آیت الله العظمی آقای منتظری (قدّس الله نفسه الزّکیّة) جاده را برای خود و دوستانشان صاف و هموار کردند؟

در این گفتگو آقای محمد هاشمی اشاره می کند که دیگران در حذف فقیه عالیقدر دخالت داشته اند! اینها چه فرد و افرادی هستند که هنوز پس از گذشت 31 سال از آن حادثۀ اسف بار و غیر قابل جبران نمی توان آنها را به مردم معرفی کرد؟

سخن بسیار است و به همین اندک بسنده می کنم.